Rođen kao siromah, Ivan je od djetinjstva nastojao naći zaposlenje koje bi pomoglo u uzdržavanju obitelji. Okušavši se u mnogim zvanjima, uspjeh i zadovoljstvo nalazi u dvorenju bolesnika u bolnici, u kojoj usput i studira. U vremenu odabira životnog poziva, odlazi u Kramel i postaje poniznim novakom. Zahvaljujuči velikoj inteligenciji i željom za istinom postaje nadstojnikom studenata. Ubrzo postaje nezadovoljan životom u Krmelu zbog slabe stege i nedovoljne pokore te zaželi otići u kartuzijanski samostan. Tu mu želju poremeti susret sa svetom Terezijom Avilskom, te njih dvoje zajednički odluče karmelski život vratiti korijenima. Od strane braće koja ga nisu razumjela mnogo je pretrpio jer su smatrali da on unosi razdor u Družbu. Devet mjeseci provodi u samostanskoj samici, a sve to podnosi strpljivo. Zahvaljujuči patnjama i ustrajnosti Ivana od Križa reforma je ipak pobijedila, Godine 1580. papa Grgur XIII. odobri osnutak bosonogih karmeličana. Obnovitelj karmelskog reda umire u 49-oj godini od čega je 28 godina proveo u Karmelu. Provodeci strogi život i reformirajući karmelski red, Ivan od Križa postigao je da bude uzvišen na čast oltara.
